تحلیل رمان «رویای تبت» براساس «استعاره نمایشی نظریه گافمن»

رمان رویای تبت یکی از آثار فریبا وفی از جمله نویسندگان دهه هفتاد است که در آن روزمرگی سه زن در دو نسل و با سه هویت متفاوت روایت می‌شود. نظریه پردازان جامعه شناسی که به تحلیل آثار ادبی پرداخته‌اند از رویکردهای مختلفی در تحلیل متن سود جسته‌اند. یکی از انواع مهمترین نظریه‌های جامعه شناسی نظریه کنش متقابل نمادین است. در حالی که یک نظریه پرداز کنش متقابل نمادین به این توجه دارد که آدم‌ها چگونه تصویری از خود خلق می‌کنند و با آن به گفت و گو می‌پردازند، گافمن به این قضیه می‌پرداخت که چگونه جامعه انسان‌ها را به ارائه‌ی تصویر معینی از خودشان وا می‌دارد. اروینگ گافمن (1982- 1922) از جمله جامعه شناسانی است که به تحلیل روابط میان افراد در زندگی روزانه می‌پردازد. وی برای این منظور از استعاره‌های نمایشی بهره می‌گیرد. در این پژوهش ضمن بیان نظریه‌های گافمن به بررسی رمان بر پایه‌ی نظریات وی می‌پردازیم. براساس الگوی گافمن در تحلیل رمان رؤیای تبت می‌توان گفت، شخصیت‌های زن این رمان برای پنهان کردن داغ عشقی ممنوع تلاش می‌کنند، اما نمی‌توانند در اجرای روی صحنه، موفق عمل کنند.